Rusty Rabbit Review

Świeże pomysły we wszystkim, w tym rozwój gier wideo, są zwykle bardzo mile widzianym wyczynem, ale czasami programiści po prostu posuwają się za daleko. Szczerze mówiąc, bycie kreatywnym jest jedną rzeczą i jest bardzo godna pochwały, ale wierzenie, że możesz uzasadnić brak jakościowych pomysłów w rozwoju, tworząc charyzmatyczną postać, która, nawiasem mówiąc, czuje się całkowicie nieobecny, jest doskonałym przykładem niedorozwoju w grze.

Te słowa wydają się bardzo surowe, zwłaszcza gdy są wypowiedziane przy samym wprowadzeniu recenzji, ale czułem się, jakbym musiał je powiedzieć, nie dlatego, że nienawidziłem swojego czasu z zardzewiałym królikiem - w przeciwieństwie do tego, w rzeczywistości cieszę się nią w rzadkich przypadkach - ale bardziej dlatego, że czuję się bardzo zły, gdy wydawcy próbują sprzedać nam grę na jedną i tylko jedną funkcję, stawiając wszystko inne.

Prawdopodobnie brzmię teraz bardzo tajemniczo, ale w pełni zamierzam wyjaśnić się w następujących wierszach. Rusty Rabbit to platformówka 2D podobna do Metroidvanii, której celem jest sprzedaż nam złego bohatera i jego taniego humoru o wiele więcej niż dobrej gry, którą spodoba nam się.

Jak to jest, możesz zapytać? Cóż, Rusty Rabbit może wydawać się zwykłą platformową, w której będziesz przechodzić przez poziomy, zabić złych i zbierasz wszelkiego rodzaju rzeczy, będąc dość rozrywanym, ale niestety jest to nic innego. Wszystko, co jest obecne w tej grze, tak, ale wszystko jest uproszczone do tego stopnia, że ​​zadajesz sobie pytanie, czy jest coś jeszcze, oprócz niszczenia tysięcy śmieciowych kostek, aby zebrać śruby i podobne śmieci?

Główny bohater tej gry, stary, zrzędliwy królik o nazwie Stamp, jest facetem, który żyje jak ktoś, kto nie ma nic do życia - jego głównym zajęciem jest jego praca jako śmieci, które traktuje zbyt poważnie dla własnego dobra. Gra odbywa się w postapokaliptycznej erze post-ludzkiej, w której puszyste króliki i inne urocze istoty kopią przez ludzi pozostawione przez ludzi.

Stamp jest właścicielem pojazdu podobnego do robota egzoszkieletowego wyposażonego w ćwiczenia i inne narzędzia do obrony, a każdego dnia wyjeżdża na świecie, aby zbierać śmieci, a potem wraca, idzie do baru, aby wypić wszystko, co zarobił, a cykl odchodzi ponownie każdego dnia, a przynajmniej do jednego dnia, ich miasto jest odwiedzane przez małego gangu młodych śmieciów, którzy decyduje się na zebranie śmieci w miasteczku, a także stempla, a przynajmniej do jednego dnia, ich miasto jest odwiedzane przez małego gangu Junkersów, którzy decydują się na ich miasto, a także stempla.

Historia Rusty Rabbit jest zarówno opowiedziana i zaprojektowana jako przypominająca historie tytułów AAA z bardzo wysokiej jakości przerywnikami produkcyjnymi i aktorstwem głosowym, zwłaszcza tego ze znaczków, których nawet niektóre bardzo wyrafinowane gry nie wstydzą się.

Po doświadczeniu takich przerywników i takiej powagi w opowiadaniu historii możesz spodziewać się, że spotkasz rozgrywkę, która przynajmniej się do niej zbliża, ale nie, kiedy zaczniesz grać w tę grę, widzisz, jak ogólne i nadmierne uproszczenie.

Wszystko, co będziesz robić w Rusty Rabbit, kiedy przejmiesz kontrolę nad grą, będzie poruszał się przez poziomy i niszczą tony śmieciowych kostek utknęły podejrzanie symetrycznie w odwiedzanych miejscach. Poważnie, natkniesz się na ściany pełne kostek, będziesz musiał zniszczyć, aby oczyścić ścieżkę i dotrzeć do końca poziomu. Kto, z odrobiną zdrowego umysłu, może cieszyć się taką koncepcją?

Egzoszkielet, którego używa, pozwoli mu skakać, ślizgać się, wiercić, a nawet zabić wrogów, którzy staną mu na drodze. Pierwsza broń jest dość ogólna i uproszczona, dzięki czemu będziesz zaangażować się w proste naciśnięcie przycisku. W miarę postępu gry wybory broni rozszerzają się, a niektóre z nich są nawet przyjemne w użyciu.

Wszystkie śmieci, które zbierasz, służy jako ulepszenie dla egzoszkieletu i jego narzędzi, więc gra jest w zasadzie ogromnym cyklem szlifowania - odwiedź loch, zbierz jak najwięcej śmieci, użyj go, aby móc zbierać jeszcze więcej śmieci, aby jeszcze bardziej się ulepszyć, i tak dalej.

Sam szlif nie jest niczym nowym; Mam na myśli, że duża liczba gier jest zaprojektowana w prawie w ten sam sposób. Problemem jest brak wszystkiego, co mogłoby doprowadzić cię do gry do gry. Gdyby nie mój obowiązek ukończenia tej gry, bardzo wątpię, czy znalazłbym cierpliwość i siłę, aby przejść przez pierwsze dwa etapy. Wszystko czuje się i wygląda na to, że powtarzasz tę samą misję i ten sam poziom w kółko.

Jedyną rzeczą, którą mogłem wyróżnić równie interesujące, jest postęp budowania egzosuta. Oprócz zdobywania materiałów z bezmyślnym sześcianem sześcianu, będziesz także zyskać doświadczenie i będziesz mógł zainwestować punkty XP w drzewo umiejętności. Odblokowanie nowych umiejętności garniturów jest fajną funkcją i znalazłem ją, powiedzmy, bardziej tolerowane niż zabawa.

Grafika nie jest również niczym specjalnym, a Rusty Rabbit zdecydowanie nie jest jedną z tych gier, w których rozgrywka i inne aspekty gry są porażką, ale ogólna prezentacja jest do naprawienia. Grafika jest dobra i tolerowana podczas przerywników filmowych, ale kiedy rozpocznie się prawdziwa rozgrywka, wszystko jest tak proste i, jak wspomniałem wcześniej, wszystkie poziomy wyglądają prawie tak samo.

Największym problemem jest dla mnie te liczne kostki, które niszczysz. Z powodu takiego projektu nie można stworzyć poziomu, który ma swój własny dotyk. Mimo że lochy, które eksplorujesz, znajdują się w różnych lokalizacjach i ogólnie różnią się, kiedy je wejdziesz, kostki zawsze biorą pierwszy rząd, przyćmiąc wszystko inne.

Projekt dźwięku nie jest zły. Wyżej wspomniane działanie głosu jest bardzo godne pochwały, a kredyt należy przyznać, gdzie należne jest kredyt. Odważę się powiedzieć, że główny bohater i jego głos, zarówno angielski, jak i japoński, są prawdziwymi wydarzeniami tej gry.

Wniosek

Rusty Rabbit to platformówka 2D z bardzo dziwną koncepcją, złym wdrożeniem pomysłów i bardzo dobrym głównym bohaterem, którego charyzma i zły wygląd nie wystarczy, aby nosić całą grę na plecach.

Dzięki bardzo powtarzalnej rozgrywce, która stawia Cię w bezmyślnym cyklu mielenia, grafice, które naprawdę nie są niczym specjalnym, i projektowanie dźwięku, które nie jest w najlepszym razie złe, naprawdę trudno jest znaleźć coś w tej grze, co może być godne mojej rekomendacji.