Solosta: Korona Magistra – recenzja Pałacu Lodu | To samo, ale lepiej

Projekty na Kickstarterze nie zawsze kończą się sukcesem i często prowadzą do rozczarowanych sponsorów, którzy nigdy nie spełnili marzeń, na które zostali sprzedani. Jednak od czasu do czasu pojawia się projekt, który błyszczy jasno i sprawia, że ​​wszystkie rozczarowania związane z finansowaniem społecznościowym stają się odległym wspomnieniem.

Solosta: Korona Magistraokazał się jedną z takich perełek i blisko cztery lata od rozpoczęcia kampanii na Kickstarterze ukazał się ostatni dodatek do gry. Z przyjemnością mogę powiedzieć, że sprostała reputacji gry podstawowej, a nawet trochę.

Historia

Akcja Palace of Ice rozpoczyna się kilka miesięcy po ukończeniu kampanii Korona Magistra. To już daje mu przewagę nad poprzednim rozszerzeniem, Lost Valley, ponieważ fabuła nie jest samodzielna, dając graczom, którzy przeszli przez grę podstawową, coś więcej, w co mogą zainwestować.

Co więcej, odważyłbym się powiedzieć, że Pałac Lodu ma ogólnie lepszą fabułę niż poprzednie przygody, ponieważ twórcy wzięli sobie do serca opinie zarówno w przypadku Korony, jak i Zaginionej Doliny. W związku z tym historia nie jest tak liniowa jak w podstawowej wersji gry, ale nie jest też tak rozbudowana, jak w pierwszym rozszerzeniu.

Początkowo nasza partia zostaje zaproszona na ziemie Sojuszu Śniegu, który jest w zasadzie federacją pięciu mniejszych narodów. Gdy tylko pierwszy akt zostanie ukończony, możemy wybrać, który z nich będzie naszą drogą przez kampanię. Nie będziemy jednak grać kilkoma stronami ani mieć różnych zakończeń, które mogłyby ze sobą kolidować, jak miało to miejsce w Lost Valley, eliminując potencjalne zagrożenie dla fabuły i zanurzenia w procesie.

Innymi słowy,Przygody taktycznewziął najlepsze części Korony Magistra i Zaginionej Doliny i wepchnął je do Pałacu Lodu, pozostawiając negatywy. Rezultatem jest moja ulubiona fabuła z całej trójki i zdecydowana poprawa opowiadania historii. To prawda, że ​​nie jest na poziomie Dragon Age: Początek, ale ogólne wrażenia są warte przeżycia, a ich pułap ma związek z ograniczeniami technologicznymi, co jest jednym z powodów, dla których Magnetic Adventures zamyka książkę o Solaście tym DLC.

Jedyną częścią Solasty, której Palace of Ice nie udało się ulepszyć, są sztywne animacje postaci w dialogach, które powodują, że głos wydaje się równie sztywny. Jeśli szukasz przykładu wyżej wymienionych ograniczeń technicznych, jest to prawdopodobnie najbardziej oczywiste.

Rozgrywka

Limit poziomu graczy, którzy posiadają Lost Valley, został już przesunięty na 12, ale jeśli posiadasz tylko grę podstawową, jest to 10. Palace of Ice przesuwa limit poziomu na 16 i wydaje się, że idealnym punktem wyjścia jest poziom 10. Jeśli jesteś zaczynając od zupełnie nowej drużyny, w której będą znajdować się Twoje postacie, a Ty będziesz mógł szybko wybierać ich konfiguracje.

Wraz z wyższym poziomem pojawiają się wielkie moce i wygląda na to, że firma Taktyczna Adventures nie szczędziła wydatków, aby zapewnić im świetny wygląd i wygodę. Chociaż miłe dla oka i nowe, fajne efekty są ważne, klejnotem koronnym nowo ulepszonej mocy naszej drużyny jest to, że gra nie zostaje zachwiana.

Jeśli jesteś już przyzwyczajony do mechaniki Solasty, nie ma żadnych absurdalnych skoków trudności. Jeśli jesteś nowy, kilka spotkań może wydawać się nieco przytłaczające, ale gra oferuje możliwość zmiany poziomu trudności, co powinno rozwiązać takie problemy.

Nowi wrogowie są bardzo różnorodni – od zwinnych i zabójczych, przez potężnych i irytujących, po masywnych i trudnych do zabicia. Dzięki tym nowym jednostkom walczącym z bohaterami nigdy nie będzie chwili na nudę, ale przez całą kampanię musiałem zachować czujność, ponieważ nadmierna pewność siebie często może okazać się śmiertelna w Solaście.

Mimo że Pałac Lodu wydaje się bardziej skomplikowany niż Korona Magistra i Zaginiona Dolina, nie napotkałem wielu problemów, a zwłaszcza tych zakłócających grę, jak w pierwszym rozszerzeniu. To kolejny pokaz tego, jak firma Taktyczna Przygody uczy się na swoich przeszłych doświadczeniach, ponieważ podczas sesji podglądu wspomnieli, że unikali na przykład podążania za nami przez Giant NPC, ponieważ ich rozmiar powodowałjeden z największych problemówZaginiona Dolina miała.

Grafika i wydajność

Kolejnym punktem kulminacyjnym ekspansji były cztery nowe obszary, które tętniły życiem i różniły się od siebie. Szczegóły w każdej z nich były wyższe niż w poprzednich przygodach, pokazując, jak daleko zaszła gra w niecałe cztery lata w drodze od kampanii na Kickstarterze do drugiego rozszerzenia.

Być może co ważniejsze, podczas eksploracji żadnego z tych obszarów nie napotkałem problemów z wydajnością. Dla porównania, w chwili, gdy wkroczyłem w bujną roślinność w Lost Valley, liczba klatek na sekundę spadła tak mocno, że prawieodholowany przez ukraiński traktor.

Nie inaczej było w przypadku Pałacu Lodu. Środowiska wyglądały pięknie i skomplikowanie, a mimo to wydajność pozostała stabilna, co pozwoliło mi w pełni cieszyć się grą. Podobnie jak w przypadku wszystkich innych elementów, wykonanie i wierność wizualna wydają się być wynikiem wszystkich lekcji zdobytych w ciągu ostatnich czterech lat, zamienionych w jedno piękne święto Solasty.

Wniosek

Łącząc całą wiedzę zdobytą przez lata, firma Taktyczna Adventures stworzyła piękny dodatek do Solasta: Crown of the Magister. Solosta pokazała dotychczas wiele pięknych aspektów, a Palace of Ice dostarcza ich więcej, ale jeszcze lepiej.

Jeśli jesteś fanem tej gry, jest to zakup oczywisty. Dla tych, którzy jej nie wypróbowali, istnieje duże prawdopodobieństwo, że ci się spodoba, nawet jeśli nie grałeś w poprzednie kampanie. To powiedziawszy, gorąco polecam ci najpierw zagrać w grę podstawową, zarówno po to, aby poznać swoje postacie przez pierwsze 10 poziomów, jak i po to, aby poznać sytuację geopolityczną gry, a także zdobyć pewną wiedzę o swoich podstępnych wrogach.

Ogólnie rzecz biorąc, mogę serdecznie polecić Solastę: Palace of Ice, ponieważ jest to dobrze wykonany dodatek – to wszystko, co kochamy, ale lepsze.