Recenzja Assassin's Creed: Mirage: List miłosny do prawdziwych fanów AC

Ubisoft, renomowany francuski producent gier wideo, może spotkać się z krytyką za chciwość i upór w swoich pomysłach na projekty gier, ale można to rozpoznać tylko wtedy, gdy słucha swoich fanów. Jest to szczególnie widoczne w serii Assassin's Creed, gdzie niemal każda lokacja gry – starożytny Egipt, Grecja czy Francja podczas Rewolucji Francuskiej – jest wynikiem pragnień wyrażanych przez dużą społeczność Assassin's Creed.

Ostatnie trzy gry z serii Assassin's Creed zwróciły się ku elementom RPG, co zostało przyjęte przez niektórych graczy, ale spotkało się z rozczarowaniem zagorzałych fanów. Aby zaspokoić tęsknotę za klasycznym doświadczeniem AC, Ubisoft przedstawia Assassin's Creed: Mirage, grę reklamowaną jako całkowity powrót do korzeni serii, która początkowo przyciągnęła rzeszę fanów.

W tej nieco spóźnionej recenzji, która ukaże się dwa miesiące po premierze gry, zamierzam sprawdzić, czy najnowsza odsłona Assassin's Creed rzeczywiście oznacza powrót do korzeni i ocenić jej ogólną jakość. Wraz z ostatnią łatką wprowadzającą NG+ i różnymi poprawkami, wydaje się, że nadszedł właściwy moment na wydanie ostatecznej oceny.

Historia: Nic nie jest prawdą...

Z całą pewnością twierdzę, że seria Assassin's Creed szczyci się jedną z najgłębszych i najbardziej skomplikowanych historii, jakie kiedykolwiek widziano w grach wideo, i stanowczo podtrzymuję to twierdzenie. Narracja rozgrywa się w 15 tytułach, splatając trzy powiązane ze sobą historie. Pierwsza dotyczy współczesnego konfliktu pomiędzy asasynami i templariuszami, którego uosobieniem jest zwłaszcza Abstergo Industries. Druga część zagłębia się w nadrzędną opowieść eksplorowaną przez współczesnych asasynów i templariuszy za pośrednictwem Animusa w różnych epokach historycznych (historia główna). Na koniec jest saga o rasie Isu, znana jako Ci, którzy byli wcześniej.

Płynne i wciągające połączenie pomiędzy tymi narracjami tworzy przyjemne i bardzo wyczekiwane doświadczenie, z niecierpliwością oczekując, jak rozwinie się każda historia i w jakim kierunku będzie ewoluować. Jednak przy tak wysokich oczekiwaniach każdy błąd może skutkować zwiększonym poczuciem rozczarowania.

Rozpoczynając nowe przygody w Bagdadzie z Basimem, początkowo wkradło się poczucie rozczarowania, gdy historia Assassin's Creed: Mirage zdawała się sugerować brak kierunku i świeżych pomysłów ze strony Ubisoftu dla tej niezwykle popularnej serii. Na szczęście to uczucie szybko ewoluuje wraz z rozwojem fabuły. Opowieść nabiera tempa i staje się coraz bardziej intrygująca, a jej kulminacją jest prawdziwe katharsis w momencie konfrontacji i eliminacji przywódcy Zakonu Starożytnych, co stanowi satysfakcjonujący punkt zwrotny w narracji.

Śledząc to kluczowe wydarzenie do końca, zanurzyłem się w jedną z najbardziej fascynujących i głębokich narracji w całej serii AC. Głębia tej historii przekroczyła moje oczekiwania, szczególnie biorąc pod uwagę nasze wcześniejsze spotkanie z Basimem w Walhalli. Znając jego prawdziwą naturę, można było przewidzieć, że historia, przynajmniej pod względem narracyjnym, przyjmie znaczący i nieoczekiwany obrót.

Fabuła opiera się na klasycznym motywie Assassin’s Creed. Basim, początkowo młody uliczny złodziej, przyciąga uwagę Ukrytych, pragnących zostać przyjętym w ich szeregi. Chcąc zaimponować, postanawia ukraść artefakt z pałacu kalifa, będący w posiadaniu wpływowego Zakonu Starożytnych, który kontroluje nawet kalifa. W zaskakujący sposób Basim wchodzi w kontakt z artefaktem Isu. Nieprzewidziane wydarzenia sprawiają, że całe miasto zwraca się przeciwko niemu, jednak Roshan, jego przyszły mentor, postanawia mu pomóc, ostatecznie przyjmując go do Ukrytych.

Po szkoleniu i wprowadzeniu do Ukrytych Basimowi przydzielono znane zadanie charakterystyczne dla każdego dotychczasowego zabójcy: wykorzenienie Zakonu Starożytnych poprzez eliminację jego członków. Jednakże, jak podkreślono wcześniej, prawdziwa jakość historii w Assassin's Creed: Mirage nie polega wyłącznie na tych konwencjonalnych misjach zabójstw. Chociaż każda z nich ma swoją własną, fascynującą historię, siła narracji leży w osobistej podróży Basima i ujawnieniu jego prawdziwej tożsamości.

Przewiduj znaczące zwroty akcji i intrygujące wydarzenia, gdy historia dobiegnie końca. Bycie świadkiem rozwoju wydarzeń i zrozumienie przemiany Basima w postać, którą znamy z Valhalli, dodaje warstwie fascynacji. Znajomość fabuły Assassin's Creed: Valhalla znacząco podnosi ogólną jakość historii Mirage, czyniąc rozgrywkę jeszcze bardziej wciągającą i satysfakcjonującą.

Jednak narracja w Assassin's Creed: Mirage wciąż boryka się z problemami występującymi w Walhalli, szczególnie jeśli chodzi o wykorzystanie przerywników filmowych w silniku, które mają na celu przekazanie emocji. Takie podejście czasami skutkuje momentami, które wydają się komiczne, a czasami nawet mniej niż urzekające. Z pozytywnych rzeczy, aktorzy głosowi, w tym postać Basima, zasługują na pochwałę. Pomimo sporadycznego powolnego tempa ich prezentacji, ich ogólna wydajność w zakresie aktorstwa głosowego jest godna uwagi i pozytywnie wpływa na narrację gry.

Podsumowując, narracja Assassin's Creed: Mirage nie otwiera nowych możliwości ani nie oferuje czegoś zupełnie niespotykanego. Jednak wyjątkowo dobrze opracowane zakończenie rekompensuje nieco niczym nie wyróżniającą się narrację w całej grze. Twoja cierpliwość wobec czasami przyziemnej narracji zostanie nagrodzona satysfakcjonującym i umiejętnie wykonanym zakończeniem, które sprawi, że cała podróż będzie warta zachodu.

Rozgrywka: Wszystko jest dozwolone

Istota rozgrywki w grach Assassin's Creed od dawna skupia się na skradaniu się, mrocznych zabójstwach i przestrzeganiu trzech podstawowych zasad asasynów: powstrzymywania się od krzywdzenia niewinnych, zachowywania dyskrecji i nigdy nie narażania na szwank braterstwa. Przez lata ta formuła stała się znakiem rozpoznawczym serii. Odejście od tych norm oznaczało odejście od tożsamości serii, powodując, że stopniowo traciła ona swoją odrębną istotę.

Na szczęście, ku radości oddanych fanów AC, Assassin's Creed: Mirage w pełni powrócił do swoich korzeni. Możesz być pewien, że już w pierwszych misjach doświadczysz większej aktywności w ukryciu niż w całej grze Assassin's Creed: Valhalla. Godne uwagi jest to, że gra nie tylko kładzie nacisk na skradanie, ale wszystkie jej elementy noszą charakterystyczny podpis Assassin's Creed, pozbawiony jakichkolwiek domieszanych elementów RPG, które wcześniej skierowały serię w niezamierzonym kierunku.

System walki w Assassin's Creed: Mirage wydaje się być uproszczoną wersją walki z Assassin's Creed: Valhalla. Zachowuje znane elementy lekkich i ciężkich ataków, parowania i uników, z jedynie niewielkimi ulepszeniami odblokowywanymi poprzez ulepszenia umiejętności. Nadrzędna rada płynąca z gry wydaje się jasna: jeśli to możliwe, unikaj otwartego konfliktu. Nawet w najłatwiejszym położeniu, jednoczesne zmierzenie się z czterema lub większą liczbą wrogów prawdopodobnie doprowadzi do nieuniknionej porażki.

Walka w Assassin's Creed: Mirage jest ogólnie szybka, ale nieco nieporęczna. Warto zauważyć, że ataków wroga nie można przerwać, co przyczynia się do projektu, który zachęca prawdziwego zabójcę do reakcji, gdy zostanie przytłoczony, co sprawia, że ​​preferowanym sposobem działania jest strategiczny odwrót.

Główną i jedyną bronią, jaką masz do dyspozycji, jest miecz i sztylet w grze Assassin's Creed: Mirage. W trakcie gry natkniesz się na różne rodzaje tej broni, co pozwala na kombinacje. Dodatkowo zarówno broń, jak i zbroję można ulepszyć po trzy razy w wyspecjalizowanych sklepach, korzystając z określonych materiałów i schematów uzyskanych ze skrzyń lub nagród za misje.

Oprócz broni Basim posiada w Assassin's Creed: Mirage szereg narzędzi, które mają mu pomagać przede wszystkim w ukryciu się, a czasami w walce. Narzędzia te obejmują noże do rzucania, bomby dymne, dmuchawki, miny wyzwalające i urządzenia generujące dźwięki. Warto zauważyć, że każde z tych narzędzi można ulepszyć do trzech różnych poziomów, zwiększając ich skuteczność i użyteczność w różnych sytuacjach, w tym w bitwie.

Assassin's Creed: Mirage nie przyjmuje pełnoprawnej koncepcji RPG, ale zawiera system drzewka umiejętności. System ten jest usprawniony i obejmuje ograniczoną liczbę umiejętności podzielonych na trzy poziomy: Phantom, Trickster i Predator. Pierwszy poziom odblokowuje umiejętności walki i ukrywania się; drugi skupia się na narzędziach; a trzecia obejmuje głównie umiejętności związane z orłem Basima, Enkidu.

W odniesieniu do Enkidu mechanika ta została zachowana z poprzednich gier, umożliwiając graczom dalsze używanie orła jako rodzaju drona do badania terenu i identyfikowania interesujących miejsc.

Misje i zabójstwa w Assassin's Creed: Mirage mają tym razem inny wygląd, a wszystkie działania można prześledzić w specjalnej zakładce o nazwie „Dochodzenia”. Choć przypomina system z oryginalnej gry Assassin's Creed, ta wersja pozwala uniknąć monotonii, zapewniając, że każde śledztwo jest odrębne i pozbawione powtarzalnych misji.

Aby odkryć tożsamość ukrytą za maską i kryptonimem członka Zakonu Starożytnych, wyruszasz na serię misji badawczych. Krok po kroku, jedna misja na raz, zbierasz wskazówki, stopniowo odkrywając informacje potrzebne przed przystąpieniem do głównego zadania.

Misje zabójstw w Assassin's Creed: Mirage czerpią inspirację z Assassin's Creed: Unity, oferując różne podejścia do wyeliminowania celu. Choć teoretycznie różne, w praktyce wyniki pozostają niezmiennie identyczne. Realizacja każdej misji zwykle przebiega według z góry określonej sekwencji wydarzeń, co ogranicza potencjał różnorodnych wyników – z mojego punktu widzenia jest to stracona szansa.

Analiza gier Hitman dostarcza godnego uwagi przykładu tego, jak takie misje można wykonywać z większą różnorodnością. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę skalę projektu i ograniczenia budżetu deweloperów na tę konkretną odsłonę Assassin's Creed, niewykluczone, że osiągnięty poziom jest najwyższym, jaki można realistycznie osiągnąć.

Omawianie rozgrywki bez zapoznania się z systemem parkour, kluczowym elementem każdej gry AC, byłoby błędem. System parkour w Assassin's Creed: Mirage wydaje się być zapożyczony z Valhalli i obejmuje ruchy postaci przypominające Unity. Biorąc pod uwagę, że gra toczy się głównie w gęsto zabudowanym krajobrazie Bagdadu, często wykorzystuje się parkour na dachu. Chociaż podróż konna jest możliwa, nie jest ona wskazana ze względu na wąskie uliczki i zatłoczone ulice. Biorąc pod uwagę preferencje gry polegające na unikaniu walki w zwarciu, parkour okazuje się często używanym i niezbędnym narzędziem.

Rozgrywka w parkour jest szczególnie płynna i satysfakcjonująca, chociaż czasami mogą wystąpić nieudane skoki lub niezarejestrowane polecenia kierunkowe. Skakanie po dachach Bagdadu w pogoni za strażnikami jest naprawdę przyjemne i dodaje czystej przyjemności z rozgrywki.

Istotnym elementem każdej gry Assassin's Creed jest eksploracja i zbieranie różnorodnych przedmiotów i w tym zakresie Mirage trzyma się klasycznej formuły Ubisoftu. Odkryj punkt widokowy, wejdź na niego, aby odsłonić wszystkie przedmioty kolekcjonerskie na mapie, zaznacz ich lokalizację, a następnie ich odszukaj. Chociaż niektóre mogą być ukryte i wymagać odkrycia podziemnych lub podwodnych wejść, podstawowa koncepcja pozostaje w dużej mierze niezmieniona.

Choć nie jest tak rozległa jak mapy w Valhalli czy Odysei, mapa w Mirage jest nadal dość spora. Każda dzielnica miasta może pochwalić się unikalnymi elementami wystroju. Dodatkowo poza miastem znajdują się obszary pustynne; jednakże w przeciwieństwie do tętniącego życiem krajobrazu miejskiego obszary te są stosunkowo puste i brakuje im istotnej treści.

Podsumowując rozgrywkę, mogę stwierdzić, że jest to prawdziwa przystań dla oddanych fanów Assassin's Creed. Mirage naprawdę ucieleśnia esencję tytułu Assassin's Creed, kładąc nacisk na skradanie i trzymanie się ogólnego tempa charakterystycznego dla serii. Chociaż wiele elementów zostało bezpośrednio odziedziczonych z poprzednich gier, zostały one fachowo zintegrowane, aby zapewnić prawdziwie autentyczne wrażenia z gry w ukryciu.

Grafika i dźwięki: Arabian Nights i Arabian Days

Nie sądzę, że przesadzę, gdy powiem, że Assassin's Creed: Mirage jest bezdyskusyjnie najbardziej imponującą wizualnie częścią serii Assassin's Creed, biorąc pod uwagę niezwykłe atrakcje wizualne, których byliśmy świadkami przez całą serię.

Każdy aspekt gry, od wąskich uliczek Bagdadu po tętniące życiem otwarte i zamknięte bazary, średniowieczne meczety i rozległe place ozdobione fontannami i pięknymi kwiatami, żywo ożywia na ekranie Bagdad z czasów Abbasydów.

Urok pustyni i jej łąk jest szczególnie urzekający, a kiedy natkniesz się na oazę pośrodku pustyni, nie da się opisać tego wrażenia. Efekty wodne wyróżniają się jako jedne z najpiękniejszych, jakie widziałem w grach. Choć nie jest to nowość w Assassin's Creed, warto przypomnieć imponujące efekty wodne z Black Flag, gry wydanej dziesięć lat temu, oferującej lepszą grafikę wody w porównaniu z wieloma współczesnymi tytułami.

Jednak utrzymująca się wada odziedziczona z Walhalli jest widoczna w przerywnikach filmowych w grze, w których animacje postaci mogą wydawać się dziwnie nienaturalne. Wyraźny kontrast widać w porównaniu z wzorowym wykonaniem w grach takich jak God of War. W God of War Kratos subtelnie przekazuje emocje poprzez mimikę, a każda zmarszczka opowiada jakąś historię. Dla kontrastu, chwile z Basimem mogą wydawać się oderwane od rzeczywistości, a jego mina nie pokrywa się płynnie z zamierzonymi emocjami. Ta rozbieżność może skutkować niezamierzonym humorem i poczuciem odłączenia, co umniejsza emocjonalny wpływ scen.

Rozumiem powód zastosowania tego systemu przerywników filmowych w Walhalli, biorąc pod uwagę jego ogromną skalę. Jednakże w przypadku Mirage, który może poszczycić się wyjątkową oprawą graficzną i być może najlepszym ze wszystkich tytułów Assassin's Creed, takie podejście wydaje się nieco wadliwe. Mogło być miejsce na inną metodę, która nadałaby animacjom postaci odrobinę realizmu, poprawiając ogólne wrażenia immersyjne.

Niemniej jednak prezentacja dźwięku jest źródłem prawdziwej przyjemności i można ją uznać za małe arcydzieło. Choć prawdą jest, że każda gra Assassin's Creed zawiera znakomite ścieżki dźwiękowe, Mirage wyróżnia się wyjątkowym charakterem muzyki arabskiej. Ta muzyka, nierozerwalnie związana z baśniami, pustynnymi nocami i opowieściami z 1001 nocy, dodaje szczególnego charakteru całemu doświadczeniu.

Od samego początku gry, muzyczny blask staje się oczywisty, szczególnie dzięki urzekającej ścieżce dźwiękowej otwierającej, która rozwija się jak prawdziwa fantazja. Ścieżka dźwiękowa wywarła na mnie takie wrażenie, że często szukałam całej kompilacji na YouTubie, rozkoszując się jej urzekającymi melodiami. Moje szczere wyrazy uznania dla zespołu za stworzenie tak niezwykłego doświadczenia muzycznego.

Wniosek

Assassin's Creed: Mirage to szczery hołd złożony oddanym fanom serii, przywołujący nostalgię za wcześniejszymi, prawdopodobnie lepszymi czasami Assassin's Creed. Pomimo kilku zauważalnych wad, szczególnie zauważalnych dla wiernych fanów, gra oferuje godziny przyjemnej rozrywki w stylu Assassin's Creed. Biorąc pod uwagę obniżoną cenę wynoszącą 50 USD i dodatkowe świąteczne zniżki na wszystkich platformach, staje się to jeszcze bardziej przystępną cenowo i kuszącą opcją dla fanów.