Recenzja Last Train Home - Frostpunk z torami i bronią

Powrót do okresu historycznego, w którym żołnierze czechosłowaccy mieli znaczące wpływy w Rosji, zanim w ogóle powstało pierwsze państwo, nie był tym, co miałem na mojej karcie bingo Gaming in 2023, aleOstatni pociąg do domuzaprowadził mnie dokładnie tam. Na szczęście była to fajna przygoda, mimo że atmosfera była dość ponura, ponieważ żołnierze utknęli za liniami wroga w czasach po I wojnie światowej.

Historia

Fabuła Last Train Home opiera się na wyczynach Legionu Czechosłowackiego, znaczącej grupy żołnierzy, których celem była walka w imieniu Rosji w zamian za jej wsparcie dla utworzenia nowego suwerennego państwa – Czechosłowacji. Jak na ironię, Legion istniał przed samym krajem, a niektórzy nazywają go nawet przyszłym imiennikiem tej krainy.

Gra nie skupia się zbytnio na tej części i zamiast tego skupia się na tym, co działo się w samej Rosji, gdy kraj ten został uwikłany w wojnę domową pomiędzy armią Czerwoną i Białą. Legion był znaczną siłą, nie sprzymierzoną z żadną z nich, co oznaczało, że obie armie chciały go albo po swojej stronie, albo z dala od konfliktu. Niestety „wyjście z konfliktu” nie oznaczało wypuszczenia ich za granicę, co skończyło się zmuszeniem żołnierzy do wyjazdu pociągiem na wschód do Władywostoku, skąd mieli udać się do rodzącego się kraju.

Historia Last Train Home rozpoczyna się w momencie ustalenia wszystkich tych parametrów, a żołnierze odkrywają swoje kłopoty, zmuszając ich do podróży przez Syberię.

Narracja prowadzona jest głównie z punktu widzenia Kapitana Langera, choć sam gracz jest anonimowym oficerem, który ostatecznie zostaje jego przełożonym. Ostatecznie scenarzystom udało się w odpowiedni sposób wpisać grę do annałów historii, tworząc historię, która może uchodzić za prawdę, mimo że decyzje w rzeczywistości podejmują ludzie żyjący w roku 2023 i później.

Fantastyczne aktorstwo głosowe, zarówno w wersji angielskiej, jak i w wersji wciągającej, pomogło przekazać historię w wciągający sposób, zawsze trzymając mnie w napięciu, czekając, jakie kłopoty zostaną rzucone Legionowi w następnej kolejności i jak będę w stanie je rozwiązać .

Opcja języka immersyjnego jest dość wyjątkowa we współczesnych grach wideo. Nie składa się z jednego języka i używa zamiennie języka czeskiego, słowackiego i rosyjskiego, w zależności od tego, kto z kim i gdzie rozmawia. Zapewnia to grubą warstwę immersji, którą naprawdę trudno przepuścić, chociaż ma tę wadę, że wymaga nadmiernego skupiania się na napisach.

Alternatywnie, jeśli wybierzesz angielski, głosy będą nadal bardzo dobre, chociaż usłyszenie grupy Czechosłowaków i Rosjan mówiących z brytyjskim akcentem będzie prawie tak samo mylące, jak wtedy, gdy Serb zabija Austriaka w Bośni, więc ty, Anglik, musisz walczyć z Niemcy we Francji.

Wszystko to starannie otulono ponurą i depresyjną atmosferą, jakiej można się spodziewać w latach po Wielkiej Wojnie, a na horyzoncie rysuje się nowa. Gra wykonuje niesamowitą pracę, doprowadzając ten punkt do końca, i jest to jeden z powodów, dla których tak bardzo przypomina mi Frostpunk.

Rozgrywka

Chociaż atmosfera bardzo dobrze oddaje ponury pogląd wszystkich zaangażowanych osób, to rozgrywka jeszcze bardziej przypomina Frostpunk. Jadąc pociągiem na wschód, natrafiałem na nieszczęścia, które towarzyszyły mi po lewej i prawej stronie. Żołnierze odnieśli rany w walce, zachorowali, jeśli znaleźli się w wagonie bez odpowiedniej izolacji, w magazynie pojawiały się plagi szczurów, a nawet silnik pociągu co jakiś czas się psuł, narażając wszystkich pasażerów na niebezpieczeństwo.

Możesz zmniejszyć ryzyko wystąpienia wszystkich tych problemów, ale niektóre z nich są prawie pewne, że wystąpią w tym czy innym momencie. W końcu o to właśnie chodzi w takich grach – o zdolność gracza do stawiania czoła kryzysom i odpowiedniego reagowania na nie. Last Train Home nie boi się rzucać na gracza tymi problemami, co sprawia, że ​​sytuacja jest odpowiednio napięta, mimo że podróż trwa miesiącami.

Do tego dochodzi aspekt RTS, w którym gracz musi kierować swoimi żołnierzami, gdy drużyna wchodzi w konflikt z wrogami. Istnieją cztery różne klasy żołnierzy, z których tworzysz drużynę, a posiadanie odpowiednich ludzi we właściwym czasie znacząco wpływa na trudność misji. Kolejną rzeczą wpływającą na trudność jest samo ustawienie.

Gry Ashbornenaprawdę zabłysnęli tutaj swoją kreatywnością, ponieważ opcje były dalekie od zwykłych rzeczy, takich jak łatwe, średnie i trudne. Zamiast tego opcje pozwalają skupić się na jednym aspekcie gry, np. na elementach RTS czy wspomnianym zarządzaniu kryzysowym. Wybranie tej drugiej opcji naprawdę dodaje klimatu grzeFrostpunkpociągiem, podczas gdy ta pierwsza zamienia grę w strategię niemal wyłącznie czasu rzeczywistego. Istnieją również inne opcje, jeśli chcesz grać w grę zgodnie z zamierzeniami twórców lub po prostu przez nią przejść.

Jeśli mowa o RTS, jest ona dość podobna do Warhammera 40,000: Dawn of War 2, w której musisz przejść przez mnóstwo różnych misji z dość małym składem. W związku z tym ukończenie tych misji polega bardziej na poznaniu żołnierzy i jak najlepszym ich wykorzystaniu, a nie na przytłaczaniu sił wroga przeważającą liczebnością.

Jedyną osobą, która czuje się przytłoczona, jest gracz, ponieważ zostaje na niego narzucona kombinacja pociągu, personelu, zasobów i mechaniki walki, ale niestety trzeba się z tym pogodzić, jeśli nie chce się przegapić wszystkiego, co gra ma do zaoferowania. Na szczęście tempo jest dobre, więc Last Train Home nie tylko od razu rzuci Cię na głęboką wodę, ale da ci trochę czasu na zapoznanie się ze wszystkimi powyższymi kwestiami.

Nic nie jest idealne na świecie, podobnie jak Ostatni pociąg do domu, który pod koniec zaczyna wydawać się powtarzalny i nieco przeciągnięty. Ponadto niektóre spotkania charakteryzują się słabą przejrzystością wizualną, chociaż większość z nich jest w porządku.

Grafika i wydajność

Grafika w Last Train Home jest znośna, z braku lepszego słowa. W żadnym momencie nie poczułem się zawiedziony wyglądem czegokolwiek, ale też nie byłem zdumiony. Innymi słowy – działa, więc nie wymaga napraw.

Jedyny zarzut, jaki mam, to brak przejrzystości wizualnejw niektórych punktachpodczas spotkań bojowych. Jeśli kamera nie zostanie maksymalnie oddalona, ​​trudno będzie wykryć wrogów, zanim oni zauważą Twoje wojska. Z drugiej strony, jeśli zostanie pomniejszony, łatwo przeoczyć wrogów, ponieważ stają się oni tak mali na ekranie.

Jeśli chodzi o wydajność, gra nie zacinała się, nie zawieszała ani nie zawieszała w żadnym momencie. Biorąc pod uwagę, że RX 5700 XT, Ryzen 5 3600 i 16 GB RAM nie są w żadnym stopniu zbliżone do high-endu we współczesnych grach, powiedziałbym, że optymalizacja jest raczej dobra.

Werdykt

Last Train Home przenosi graczy przez mistrzowsko odtworzony okres historyczny Legionu Czechosłowackiego i utrzymuje gracza przez cały czas w skupieniu dzięki zawiłej mechanice. Choć czasami może się to wydawać apodyktyczne, ostatecznie kończy się zabawną przechadzką po wrogich krainach, ale długość gry może wydawać się niektórym graczom trochę za długa.