Recenzja Banishers: Ghosts of New Eden

W ostatnim czasie wzrost popularności gier akcji RPG był tak znaczący, że prawie każda nowa gra należy do tego gatunku. W rezultacie oryginalność tych gier często maleje, gdyż przypominają one klony swoich poprzedników. Dotyczy to szczególnie gier w stylu Souls, które zamiast wprowadzać innowacyjne elementy, często okazują się jedynie kopiami-wklejami swoich poprzedników z tego podgatunku.

Kiedy dostałem okazję do zagrania w Banishers: Ghosts of New Eden, od razu doszedłem do znajomego wniosku i pomyślałem: „Znowu zaczynamy, kolejne RPG akcji, które widzieliśmy już niezliczoną ilość razy”. Pytania zalały moją głowę: Czy programiści postaraliby się wprowadzić coś świeżego i innowacyjnego?

Na początku zamierzone tempo gry wzmocniło moje początkowe wrażenie, że może to być kolejne znajome doświadczenie. Szybko jednak musiałem przełknąć słowa, bo Banishers: Ghosts of New Eden zaskoczyło mnie wyjątkowym przeżyciem, przypominającym rzadkie hity pokroju niedawnych tytułów God of War studia Sony. Skrupulatne wykonanie, dobrze wyważona rozgrywka i wciągająca narracja wciągnęły mnie na wiele godzin, gdy z radością zagłębiałem się w tajemnicze, pełne duchów miasto Nowy Eden i jego okolice.

Fabuła: CSI Nowy Eden

Banishers: Ghosts of New Eden wyróżnia się jako naprawdę fantastyczna gra, a jej najmocniejszą stroną jest niezaprzeczalnie fantastyczna historia. Odnosząc się do narracji, trafniejsze będzie określenie „historie”, ponieważ gra składa się z licznych miniopowieści przedstawionych w tzw. Nawiedzonych Sprawach, przypominających wysokiej jakości seriale telewizyjne. Każdy z tych przypadków może służyć jako motyw przewodni całej gry ze względu na ich wyjątkową jakość. Kiedy wszystkie one się spotykają, przez główną historię przeplata się spójny wątek, tworząc skomplikowaną sieć wydarzeń, która dostarcza odpowiedzi na tajemnice rozgrywające się w Nowym Edenie.

Narracja rozgrywa się wokół przygód dwóch wygnańców duchów, których łączy partnerstwo biznesowe i romantyczne. Otrzymują wezwanie pomocy od ich bliskiego przyjaciela, księdza z Nowego Edenu, miasta położonego w skolonizowanej Ameryce, cierpiącego pod klątwą. Kapłan zwraca się do tych wygnańców, aby zaradzić tej złowieszczej sytuacji. Jednak po przybyciu Reda i Ante (bohaterów) do Nowego Edena odkrywają, że ich przyjaciela Charlesa spotkała już śmierć.

Zło, które spotykają w Nowym Edenie, nie przypomina niczego, z czym mieli do czynienia wcześniej, a podczas pierwszego spotkania z nim Antea traci życie. Wkrótce powróci w postaci ducha, a twoją misją będzie albo przywrócenie jej do życia, albo umożliwienie jej wyjścia z duchowej formy.

Ten uproszczony przegląd fabuły służy jako wprowadzenie bez spoilerów, ponieważ wszystkie wydarzenia mają miejsce na początku gry, zapewniając jedynie podstawowe zrozumienie fabuły bez ujawniania jakichkolwiek dodatkowych szczegółów.

To, co naprawdę wyróżnia tę historię i czyni ją fantastyczną, to kilka kluczowych elementów. Przede wszystkim fascynująca relacja pomiędzy Redem i Ante, których głębokie uczucie jest namacalne. Portret ich miłości jest w grze niezwykle dobrze wykonany, wywołując autentyczne poczucie więzi. Autentyczność tę przypisuje się wyjątkowej grze głosowej głównych bohaterów, w połączeniu z imponującymi animacjami twarzy, przerywnikami filmowymi i bardzo szczegółowymi modelami.

Jak wspomnieliśmy wcześniej, gra oferuje możliwość wskrzeszenia Antei poprzez niemal zakazany rytuał lub uwolnienia jej ze świata duchów, aby zapewnić jej ostateczny odpoczynek. Jednak sytuacja nie jest tak prosta, co dodaje intrygującej złożoności. Aby rytuał się powiódł, Antea potrzebuje esencji żywych istot, która ją podtrzyma i nie pozwoli jej stać się bezmyślnym widmem. Ten dylemat stawia graczy przed złożonymi decyzjami, gdy zmagają się z pragnieniem ocalenia ukochanej osoby, kierując się głęboko odczuwaną miłością przedstawioną w grze, a jednocześnie muszą stawić czoła zasadom moralnym, które kwestionują etyczne konsekwencje takich działań.

Mogę śmiało stwierdzić, że w całej mojej karierze gamingowej żadna inna gra nie postawiła mnie przed tak trudnymi decyzjami. Bohaterowie sami zmagają się z moralnymi konsekwencjami swoich działań, kwestionując słuszność swoich wyborów w różnych momentach gry, niezależnie od tego, czy opowiemy się w tym czy innym kierunku. Warto zaznaczyć, że istnieje jeszcze trzecie, neutralne zakończenie, które nie przedstawia żadnej z opcji, ale żeby nie spoilerować, nie będziemy się w to zagłębiać.

Kolejnym aspektem, który wyróżnia tę historię i sprawia, że ​​jest naprawdę warta zachodu, jest uwzględnienie nawiedzonych spraw, przypominających prawdziwy miniserial. Gracze angażują się w rozwiązywanie tych spraw, badając osobliwe zdarzenia dotykające mieszkańców Nowego Edenu. Celem jest odkrycie i rozwiązanie sytuacji, w których duchy ścigają żywych z nierozwiązanymi sprawami.

Wszystkie 23 z tych nawiedzonych przypadków, niektóre zintegrowane z główną historią, są opowiedziane z taką doskonałością, że trudno będzie uwierzyć w urzekające wydarzenia i intrygujące zdarzenia, które dzieją się wśród mieszkańców tego nawiedzonego miasta.

Jedyną wadą takich przypadków jest to, że metody ich rozwiązywania mogą stać się powtarzalne. Wielokrotne angażowanie się w rytuały lub przemieszczanie się między określonymi punktami w celu zebrania informacji może stać się nieco monotonne. Jednak interesująca narracja w każdym przypadku jest tak fascynująca, że ​​to drobne powtórzenie ma tendencję do schodzenia na dalszy plan.

Chociaż nie wszystkie przypadki są obowiązkowe i technicznie rzecz biorąc, grę można ukończyć, kończąc zaledwie pięć lub sześć z nich, sugeruję zagłębienie się w każdy przypadek, aby uzyskać wszechstronne zrozumienie i odkryć prawdziwe wydarzenia stojące za klątwą, która nękała Nowe Eden.

Kolejnym aspektem związanym z fabułą, który nieco zakłócił moje zanurzenie w grze, jest obfitość przypadków nawiedzeń, a co za tym idzie liczba duchów nękających żywych. Dla jasności, jeśli zdecydujesz się zrzucić winę na żywych za wskrzeszenie Antei, zakończy się to eliminacją prawie wszystkich mieszkańców gry, pozostawiając miasto i osady prawie opuszczone. Choć rozumiem skrajny charakter tego wyboru, wydaje mi się nieprawdopodobne, aby prawie każdy mieszkaniec był uwikłany w duchy i aby w tak krótkim czasie i na ograniczonej przestrzeni doszło do tak dużej liczby przypadków, które, szczerze mówiąc, należy dość rzadkie.

Pomijając te drobne wady fabuły, które są raczej osobistym niuansem, narracja Banishers: Ghosts of New Eden jawi się jako wspaniałe arcydzieło, które zaskoczy Cię trudnymi decyzjami oraz wzruszającymi romantycznymi i emocjonalnymi momentami.

Rozgrywka: Gdyby Wiedźmin i God of War miały dziecko

W oficjalnym opisie gry, który można znaleźć w Internecie, znajduje się stwierdzenie, że Banishers: Ghosts of New Eden to oparta na fabule gra akcji RPG, co jest rzeczywiście trafnym opisem. Posunąłbym się dalej i podkreślił, że jest to wyrafinowana mieszanka najlepszych elementów z różnych gier RPG akcji, z których każdy wnosi coś wyjątkowego. Elementy te umiejętnie połączono w wysokiej jakości całość, dodatkowo wzbogaconą oryginalnością Banishers: Ghosts of New Eden, co daje wyjątkowo satysfakcjonującą rozgrywkę.

Banishers: Ghosts of New Eden pod względem elementów rozgrywki najbardziej przypomina serię Wiedźmin, gdyż obie kręcą się wokół wspólnego tematu egzorcyzmów i obejmują różnorodne rytuały sprawowane przez głównego bohatera. Wcielając się w rolę wygnańca zyskujesz zdolność postrzegania świata duchowego, a twoimi głównymi przeciwnikami w grze są duchy oraz opętane przez duchy zmarłe ciała.

Centralną postacią w grze jest Red mac Raith, wygnaniec, który może przybrać zarówno formę cielesną, jak i duchową, co pozwala mu przemienić się w osobowość Antei Duarte, jego partnerki. Te dwie formy posiadają różne rodzaje ataków, z których każdy okazuje się skuteczny przeciwko określonym typom wrogów. Ta funkcja podwójnej formy dodaje warstwę dynamiki i ciekawy projekt do systemu walki.

Jeśli chodzi o broń, Red dzierży szablę i zgubę ognia, wyspecjalizowaną broń skuteczną przeciwko duchom, podczas gdy Antea polega na ciosach. W miarę postępów w grze dla obu postaci stają się dostępne dodatkowe opcje, takie jak karabin dla Reda i różne ataki dystansowe dla Antei.

Oprócz broni, różne elementy wyposażenia, takie jak amulety, opaski na nadgarstki, broszki, pierścienie zguby i różne typy strojów, poprawiają twoje statystyki. Cały sprzęt można ulepszać, a w miarę postępów w grze możesz odkrywać jego wersje z różnymi statystykami.

Ulepszeń wyposażenia można dokonać wyłącznie w obozach, co prowadzi do kolejnego porównania w grze z grami typu Souls, tym razem. Tak, Banishers: Ghosts of New Eden wykazuje elementy przypominające gry w stylu Souls, szczególnie w systemie walki. Mechanika walki ściśle odzwierciedla klasyczne cechy, takie jak lekkie ataki, ciężkie ataki, ładowane ciężkie ataki, blokowanie, parowanie i uniki. Dodatkowo, użycie wywarów jako przedmiotów leczących jest wspólne z gatunkiem podobnym do Dusz.

Ponadto możesz odpocząć w obozowiskach, zwanych w tej grze schroniskami. Odpoczynek powoduje reset wrogów i uzupełnienie przedmiotów leczących, dodając kolejną mechanikę podobną do gier typu Souls. Jednak to, co wyróżnia tę grę, to pięć poziomów trudności, które eliminują ekstremalne wyzwania związane z grami typu Souls. Pod tym względem przypomina gry Star Wars: Jedi.

Oprócz ulepszeń wyposażenia, możesz ulepszać swoje statystyki, awansując i odkrywając nowe umiejętności w zakładce Ewolucja. Każdy zdobyty poziom, z ograniczeniem do 25, zapewnia Redowi jeden punkt ulepszenia, a specjalne przypadki zapewniają jeden punkt Antei. Umiejętności odblokowywane są naprzemiennie dla obu postaci i przybierają przeważnie formę wzmocnień, przy czym jedne zwiększają, inne zmniejszają określone statystyki.

Jeśli chodzi o wrogów, w grze występuje ich ograniczona różnorodność. W miarę postępów w grze przeciwnicy ci rosną w siłę, co prowadzi nas do walk z bossami. Choć liczba bossów jest niewielka, każdy z nich oferuje unikalny projekt i stanowi intrygujące wyzwanie, aczkolwiek nie przesadnie trudne. Grając na średnim poziomie trudności, stwierdziłem, że bossowie nie stanowią większego wyzwania. Chociaż poziomy trudności mogą oferować bardziej intensywne doświadczenia, nie mogę tego powiedzieć, ponieważ osobiście ich nie badałem.

Banishers: Ghosts of New Eden można najlepiej opisać jako grę z półotwartym światem, zawierającą konwencjonalną mapę, na której zorganizowane są zadania i sprawy. Zawiera jednak blokady ścieżek podobne do tych, które można było zobaczyć w dwóch ostatnich tytułach God of War, ograniczając eksplorację na początku.

Te zablokowane ścieżki stają się dostępne w dalszej części gry dzięki nowym umiejętnościom w stylu prawdziwej Metroidvanii. Chociaż przestrzenie mogą czasami wydawać się rozległe, poruszanie się po mapie pozostaje w przeważającej mierze liniowe.

Jeśli już mowa o eksploracji, w Banishers: Ghosts of New Eden jest ona wyjątkowo dobrze wykonana. Gra jest podzielona na cztery obszary, z których każdy zawiera unikalne przedmioty kolekcjonerskie. Mapa odkrywa się sama w miarę odkrywania nowych regionów, a interesujące miejsca są oznaczone znakami zapytania. Jednak znalezienie przedmiotów w grze nie jest prostym zadaniem. Na przykład odblokowanie skrzyni będącej przedmiotem kolekcjonerskim wymaga zlokalizowania klucza bez żadnych wskazówek co do jego konkretnej lokalizacji, pomimo ogólnej wiedzy, że zazwyczaj znajduje się on w pobliżu.

Aby zapewnić szybką nawigację po mapie, gra oferuje szybką podróż, inicjowaną wyłącznie ze schronów. Na szczęście na mapie znajduje się duża liczba schronów, dzięki czemu podróżowanie po terenie pozostaje wciągające.

Celowo ograniczyłem dyskusję na temat walki do krótkiego, ponieważ chciałem podkreślić to jako drobną wadę gry. Nie dlatego, że jest to z natury złe, ale dlatego, że czuję się nieco nieswojo, jeśli złapiesz mój dryf. Mówiąc bardziej szczegółowo, walka jest ogólnie skomplikowana i głęboka, szczególnie na wyższych poziomach trudności, gdzie wykorzystanie wszystkich zasobów jest niezbędne do przetrwania. Jednak ruchy postaci podczas ataków, wrażenie uderzenia i ogólne wykonanie walki, szczególnie w przypadku Reda, wydają się letnie i nieco słabo wykonane.

Być może ze względu na naturę wrogów będących duchami, choć niektórzy przybierają postać cielesną, ciosy mają efekt przypominający miecz i sprawiają wrażenie trzepania dywanu kijem do kurzu; brakuje wrażenia prawdziwego kołysania ostrzem. Natomiast ruchy Antei są znacząco lepsze. Kiedy przełączysz się na jej tryb, szczególnie podczas ataku Wybuchu, jej ruchy są naprawdę czymś wyjątkowym.

Po raz kolejny, jeśli chodzi o rozgrywkę, porównanie Banishers: Ghosts of New Eden z innymi grami z tego gatunku ujawnia echa różnych tytułów. Na przykład uchwyt uruchamiający windy uderzająco przypomina ten z God of War, a obecność skrótów w postaci lin, po których można się wspiąć, to kolejny znajomy element. Nie jest to jednak wadą, gdyż podobieństwa te płynnie integrują się z ogólną atmosferą gry, a rozgrywka harmonijnie wpisuje się w tę mechanikę.

Grafika, dźwięki i wydajność

Graficznie Banishers: Ghosts of New Eden może wyglądać zarówno oszałamiająco, jak i rozczarowująco, w zależności od eksplorowanego obszaru. Ogólnie rzecz biorąc, jakość grafiki jest więcej niż godna pochwały, ale nie jest to coś, czego nie widzieliśmy do tej pory w innych grach nowej generacji. Projekt środowiskowy lasów, bagien, nawiedzonych osad i zaśnieżonych łąk jest świetny, ale projekt postaci i animacje to elementy, w których Banishers: Ghosts of New Eden naprawdę błyszczy, dzięki czasami realistycznej jakości modeli.

Kiedy obserwujesz projekty postaci, niesamowity poziom szczegółowości ich tworzenia, animacje, mimikę i ogólną jakość, staje się oczywiste, że nawet przy znacznej liczbie postaci w grze, biorąc pod uwagę jej charakter RPG, każda postać jest charakterystyczna zaprojektowany. Każdy z nich wydaje się być wykonany przy użyciu technologii przechwytywania ruchu. Nie jest tak, że tylko główni bohaterowie są skrupulatnie stworzeni, a postacie drugoplanowe są jedynie uzupełnieniem. Zamiast tego każda postać zostaje doprowadzona do perfekcji.

Mimo to nieco rozczarowuje fakt, że Banishers: Ghosts of New Eden nie wykorzystało współczesnych technologii graficznych, takich jak śledzenie promieni i ulepszone oświetlenie, znane z niektórych innych współczesnych tytułów. Ponadto niektóre inne aspekty wizualne, takie jak tekstury wody i ruch roślinności na wietrze, mogą wyglądać na bardzo przestarzałe, co dla niektórych graczy może zakłócać immersję.

Co więcej, subtelne szczegóły zmieniają zasady gry w Banishers: Ghosts of New Eden. Na przykład, jeśli przez jakiś czas pozostaniesz bezczynny i nie dotkniesz kontrolera, Red zacznie się rozciągać. W środowisku bagiennym Czerwony będzie aktywnie przeganiał muchy brzęczące wokół jego głowy. W zaśnieżonych i deszczowych częściach mapy wyłania się intrygujący szczegół: podczas śnieżycy na Redze gromadzi się śnieg, a jeśli stoi na deszczu, można wyraźnie zaobserwować, że staje się mokry, dając poczucie dyskomfortu. Chociaż te dopracowane funkcje nie osiągają poziomu szczegółowości widocznego w Red Dead Redemption 2, znacząco przyczyniają się do naturalnego charakteru gry.

Ogólne animacje w grze są naprawdę oszałamiające i odzwierciedlają znaczny wysiłek włożony przez twórców. Godnym uwagi przykładem jest sytuacja, w której Red postanawia odpocząć w schronisku, gdzie Antea, będąc duchem nie mogącym spać, pozostaje przy nim przez cały czas. Zamiast decydować się na prosty reset z czarnym ekranem podczas odpoczynku, programiści dołożyli wszelkich starań, aby stworzyć bardziej wciągające wrażenia, pokazując swoje zaangażowanie i dbałość o szczegóły, które zasługują na uznanie.

Należy podkreślić niezwykły projekt świata duchowego, który podobnie jak inne aspekty gry jest naprawdę fantastyczny. Na uwagę zasługuje przedstawienie duchów; choć niewątpliwie widmowy, każdy duch zachowuje swoją niepowtarzalną osobowość, odzwierciedlając sposób, w jaki pojawił się za życia. Subtelne różnice są szczególnie widoczne w przypadku postaci znanych za ich życia, co podkreśla dbałość o szczegóły w przedstawianiu ich przejścia do królestwa duchowego.

Grając w Banishers: Ghosts of New Eden na PlayStation 5, mogę przedstawić wgląd w jej działanie na tej platformie. Z technicznego punktu widzenia należy pamiętać, że gra stawia czoła wyzwaniom i nie jest najbardziej dopracowana.

Na PlayStation 5 gra Banishers: Ghosts of New Eden oferuje dwa tryby: wydajność i jakość. W trybie wydajności priorytetem jest płynniejsza rozgrywka przy nieco zmniejszonej rozdzielczości, natomiast tryb jakości zapewnia maksymalną rozdzielczość przy liczbie klatek na sekundę 30 FPS. Jednak w praktyce rzeczywiste wyniki mogą nieco odbiegać od tych teoretycznych ram.

Chociaż nie mogę zgłosić żadnych przypadków zawieszania się gry lub podobnych problemów, zauważalny jest spadek liczby klatek na sekundę, szczególnie w obszarach wymagających większej mocy obliczeniowej. Ponadto wejście na mapę lub ekwipunek często powoduje zawieszenie gry na kilka sekund, a zdarzają się przypadki, gdy dłuższa rozgrywka prowadzi do zauważalnych spadków wydajności.

Oczywiście te problemy zostaną prawdopodobnie rozwiązane po wydaniu gry, ale moim obowiązkiem, jako uczciwego recenzenta, jest opowiedzenie, czego doświadczyłem podczas rozgrywki.

Projekt dźwiękowy jest również wykonany znakomicie. Chociaż nie potrafię wskazać żadnego konkretnego utworu ze specjalnej ścieżki dźwiękowej, który wywarł trwałe wrażenie, muzyka w tle na niektórych poziomach wywiera niezwykłe wrażenie. Biorąc pod uwagę obecność duchów w grze i upiorną atmosferę, aby wywołać odpowiednie emocje, kluczowa jest najwyższej klasy ścieżka dźwiękowa i muszę przyznać, że wykonanie pod tym względem jest wyjątkowo dobrze wykonane.

Dźwięki w grze są ogólnie dobrze wykonane, z wyjątkiem wspomnianych wcześniej dźwięków trafień bronią, które wydają się nieco nudne i nieautentyczne. Natomiast wszystkie pozostałe dźwięki, od krzyków duchów po odgłosy otoczenia, są odtwarzane na zadowalającym poziomie, nie pozostawiając mi w tym zakresie żadnych większych zastrzeżeń.

Wniosek

Dla fanów przygodowych gier RPG akcji Banishers: Ghosts of New Eden niewątpliwie wyróżnia się jako jedna z najlepszych propozycji ostatnich czasów. Oferując wyjątkowo wysokiej jakości narrację oscylującą wokół tematów miłości, poświęcenia, trudnych wyborów i lojalności, w połączeniu z oszałamiającym wizualnie portretem postaci, gra ugruntowuje swoje miejsce jako jednego z czołowych tytułów w tym gatunku.

Jeśli chcesz przeoczyć kilka drobnych wad, możesz spodziewać się gwarantowanych 20–50 godzin zabawy, w zależności od tego, jak głęboko chcesz zanurzyć się w szczegółach. Ostatecznie, jeśli jesteś fanem gier takich jak Wiedźmin i God of War, Banishers: Ghosts of New Eden to absolutna pozycja obowiązkowa.