Recenzja Achilles: Legends Untold | Więcej Diablo niż Dark Souls

Gry Mroczny Punktjako inspirację wybrali trójcę gigantów rozrywkiAchilles: Legendy nieopowiedziane- Diablo, Dark Souls i film Troja.

Twórcom udało się naśladować lub oddać hołd całej trójce z różnym stopniem uwagi. Gdybym miał je uszeregować, powiedziałbym, że na pierwszym miejscu jest Diablo,Mroczne Duszedrugie i Troy trzecie. Nie ma nic złego w tej konkretnej kolejności, zwłaszcza jeśli jesteś fanem Diablo, ale osobiście bardzo chciałbym zobaczyć w niej więcej DNA Souls.

Historia

Historia Achilles: Legends Untold rozpoczyna się mocnym akcentem z oczywistymi inspiracjami z filmu, a prezentacja została wykonana wyjątkowo dobrze, co jasno pokazuje, że gra miała ograniczony budżet. Jednak zalety szybko zaczynają się rozpraszać, gdy pojawia się więcej lektorów, a wiele z nich nie jest zbyt dobrej jakości.

Głos głównego bohatera, Achillesa, jest mieszany – czasami zaczyna mamrotać słowa, czego nie można sobie wyobrazić w przypadku dawnego bohatera. Z drugiej strony muszę zwrócić uwagę na jeden fantastyczny szczegół, na który zdecydował się Dark Point, ponieważ aktor głosowy faktycznie brzmi jak ktoś z greckim akcentem, a jest to szczegół często pomijany we współczesnych grach. Nie tak dawno temu recenzowałem Expeditions: Rome, gdzie z jakiegoś powodu Rzymianie brzmieli tak brytyjsko, że spodziewałem się, że mój Primus Pilus lada moment poprosi mnie o drugi monokl. Gdyby trzeba było stracić trochę jakości głosu, aby uzyskać akcent dostosowany do terytorium, powiedziałbym, że warto.

Jeśli chodzi o sam tekst, zaczyna się on mocnym zwrotem akcji, który wprowadza nas w Legends Untold, ale potem szybko się kończy, gdy fabuła staje się przewidywalna. Chociaż przewidywalna fabuła niekoniecznie jest zła, jest naprawdę okropna, gdy historia opiera się na wielu zwrotach akcji, których w grze jest mnóstwo. Doprowadziło to do tego, że próby zwrotów akcji zamieniły się w drzemkę ekspozycyjną, co oczywiście umniejszało wrażenia.

Jak na ironię, zarówno serie Souls, jak i Diablo mają za sobą dobre historie, podobnie jak Achilles: Legends Untold, ale tylko jedna z trzech nie znalazła sposobu, aby przedstawić je w intrygujący sposób.

Rozgrywka

Choć opowiadanie historii jest ważną częścią gier wideo, główną zaletą gier RPG akcji jest rozgrywka. Inspiracją dla dwóch tytanów branży było to, że Achilles: Legends Untold zapożyczyło się od obu, choć rozgrywka bardziej przypominała Diablo niż Souls, pomimo wysiłków twórców w innym kierunku.

Mechanika walki została zaczerpnięta bezpośrednio z Soulslikes - lekkie, ciężkie ataki, wysysanie paska wytrzymałości podczas ataków, sprintu i blokowania, ogniska nazywane są Kapliczkami Hadesu itp.

Podczas prologu walka jest bardzo podobna do Souslikes, ale gdy tylko dotrzesz do Grecji, możesz z łatwością przewyższyć swoich wrogów i po prostu rozbić hordy jednym zamachem, jak la Diablo. Upraszcza to spotkania bojowe i odbiera duszę Soulslike'a, dlatego w większości gra przypomina Diablo.

Pod tym względem, podobnie jak Diablo, Achilles: Legends Untold ma ekscytującą mechanikę łupieżców, chociaż udaje mu się strzelić sobie w stopę. Mianowicie, broń skaluje się z czterema różnymi statystykami – siłą, wytrzymałością, precyzją i gniewem i w zależności od tego, którą statystykę preferuje broń, możesz chcieć zainwestować jej więcej, aby zadać większe obrażenia. Określanie statystyk i atutów jest łatwe i możesz to robić, ile chcesz, ale jest ograniczone przez samą broń.

Mianowicie, ulepszenie broni wymaga dużej ilości monet, a ja udało mi się zebrać tylko tyle, aby maksymalnie ulepszyć około trzech broni podczas jednej rozgrywki, bez konieczności ulepszania zbroi. Innymi słowy, gdy znajdziesz dobrą broń, najlepiej jest się jej poświęcić, dopóki nie znajdziesz dobrej bronibardzo znacząceaktualizacja. Eliminuje to również potrzebę zmiany specyfikacji, ponieważ prawdopodobnie już zbudowałeś atrybuty pasujące do wybranej broni.

Uważam, że bossowie i stworzenia im podobni są ekscytujący, jeśli chodzi o ich mechanikę, ale wspomniane powyżej skalowanie zewnętrzne trywializuje spotkania. Skończyło się na tym, że zabiłem bossów trzema lub czterema atakami, ale może to mieć również coś wspólnego z ustawieniem trudności. Obecnie ma ich dwóch – Wojownika i Bohatera, co odpowiada temu, co uważam za Normalne i Trudne. Jednak ustawienie Normal wydawało się trochę zbyt łatwe, ale było już za późno, aby wrócić, zanim się zorientowałem.

Gra pozwala na zabawę za pomocą kontrolera lub klawiatury i myszki, jednak żadnego z nich nie określiłbym jako lepszego. Zamiast tego najlepszym sposobem na grę jest mieszanie danych wejściowych, aby obejść ich wady.

Dzięki kontrolerom ogólnie łatwiej jest nawigować w walce, ale klawiatura i mysz są o wiele lepsze, jeśli chodzi o nawigację po menu i interfejsie użytkownika. Co więcej, większość znaczących łupów ukryta jest w runicznych skrzyniach, które wymagają rzucenia tarczą w trzy różne runy. Celowanie w nie za pomocą myszy jest dziecinnie proste, ale w przypadku kontrolera może być niezwykle frustrujące.

Dodatkowo, czasami gra nie rejestruje Twojego ataku, co jest denerwujące, gdy wbiegasz w grupę wrogów, mając nadzieję, że ich skosisz, ale wtedy Achilles po prostu staje przed nimi bez żadnego powodu. Jednakże, gdy grasz zarówno kontrolerem, jak i KBM, w rzeczywistości zamienia się to w zabawną zabawę ARPG z pętlą rozgrywki Diablo.

Grafika i wydajność

Gra działała mi płynnie, choć ma naprawdę skromne wymagania, a jako zalecaną kartę graficzną wymieniono RX 580. Mając to na uwadze, mój komputer z procesorami Ryzen 5 3600 i RX 5700 XT radził sobie z grą płynnie, niemal przez cały czas, utrzymując poziom powyżej 120 FPS. Było tylko kilka przypadków, w których wystąpiło pewne jąkanie, ale nie jest to nic poważnego, ponieważ zdarzało się to średnio raz na pięć godzin.

Tymczasem gra wygląda pięknie niezależnie od tego, czy najeżdżasz Troję, przeglądasz architekturę starożytnej Grecji, czy też przemierzasz niebezpieczne bagna, lasy i łąki.

Werdykt

Chociaż gra ma wiele wad, jest to również gra, która ma wiele mocnych stron. Walka uzależnia, a skoki dopaminy wynikające ze zdobywania potężnych przedmiotów i ich ulepszania są znaczne, co oznacza, że ​​Achilles: Legends Untold to czas dobrej zabawy i, co ważniejsze, czasu dobrze spędzonego.

Przy tak wielu pełnopłatnych tytułach AAA, na które teraz żałuję, że spędziłem czas, Achilles: Legends Untold to odświeżająca fala, której potrzebowała scena gier, za ułamek ceny. Kosztuje 25 USD / 23 EUR / 20 GBP, a po 30% zniżce w tygodniu premiery staje się jeszcze tańszy. Biorąc pod uwagę, że przejście jednej rozgrywki zajęło mi około 15 godzin, gra jest warta swojej ceny, szczególnie jeśli uwzględni się New Game+, która jest dostępna od samego początku.